"Heaven"—is what I cannot reach!
The Apple on the Tree—
Provided it do hopeless—hang—
That—"Heaven" is—to Me!
The Color, on the Cruising Cloud—
The interdicted Land—
Behind the Hill—the House behind—
There—Paradise—is found!
Her teasing Purples—Afternoons—
The credulous—decoy—
Enamored—of the Conjuror—
That spurned us—Yesterday!
Emily Dickinson, FR310/J239
https://www.youtube.com/watch?v=TC5WTwwrPmI&t=180s
Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα,
κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου
με λογισμό και μ’ όνειρο, τί χάρ’ έχουν τα μάτια,
τα μάτια τούτα, να σ’ ιδούν μες στο πανέρμο δάσος,
που ξάφνου σού τριγύρισε τ’ αθάνατα ποδάρια
(κοίτα) με φύλλα της Λαμπρής, με φύλλα του Βαϊώνε!
Το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα,
ατάραχη σαν ουρανός μ’ όλα τα κάλλη πὄχει,
που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη ’ναι κρυμμένα.
Αλλά, Θεά, δεν ημπορώ ν’ ακούσω τη φωνή σου,
κι ευθύς εγώ τ’ Ελληνικού κόσμου να τη χαρίσω;
Δόξα ’χ’ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι.
Διονύσιος Σολωμός, “Ελεύθεροι Πολιορκημένοι”, Σχεδίασμα Γ’ , 1
“Once someone dreams a dream, it can't just drop out of existence. But if the dreamer can't remember it, what becomes of it? It lives on in Fantastica, deep under earth. There are forgotten dreams stored in many layers. The deeper one digs, the closer they are. All Fantastica rests on a foundation of forgotten dreams.”
― Michael Ende, The Neverending Story